Jill Roord begon haar profcarrière bij FC Twente. Hiermee volgde ze in de voetsporen van haar vader René Roord die ook doorbrak bij FC Twente. Helaas voor René, tegenwoordig technisch manager van FC Twente Vrouwen, kwam er al op 23-jarige leeftijd een einde aan zijn voetbalcarrière. Jill is momenteel 25 en op haar best. Afgelopen zomer leek ze de bestbetaalde voetbalster ooit te gaan worden. Barcelona wilde haar, maar haar werkgever VfL Wolfsburg weigerde haar te laten gaan.
Het vrouwenvoetbal zit flink in de lift en dat betekent ook dat er steeds meer wedstrijden op de agenda worden gezet. Roord houdt van het spelletje, maar weet inmiddels ook dat het flink wat eist van haar lichaam. Oververmoeidheid is dan ook niet voor niets een veelbesproken thema in de top van het vrouwenvoetbal.
“We gaan maar door en door. Ik ben voetballer, dus ik wil graag spelen. Geef mij een toernooi in de zomer en ik ben blij. Alleen: mijn lichaam komt nooit helemaal tot rust. Daarvoor is anderhalve week vakantie te kort. Ook om mentaal weer op te laden. Dat merk je: er zijn heel veel blessures op dit moment", vertelt ze in gesprek met Trouw.
Ook haar persoonlijke leven is totaal veranderd. "De eerste paar jaar speelde ik in Nederland. Toen was ik thuis met familie en vrienden. Als je dan een dag vrij hebt, kun je leuke dingen doen. In het buitenland is dat anders. Als je daar een dag vrij hebt, zit je eigenlijk vooral te wachten op de volgende training. Dit is mijn zesde jaar in het buitenland en ik merk dat het lastiger wordt om het plezier naast het voetbal erin te houden. Je bent toch altijd alleen. Dat valt me soms wel zwaar.”
Een ander ding waar Roord mee heeft moeten leren omgaan is haar status als profvoetballer. Na het winnen van het EK in 2017 veranderde er veel. "Veel van ons zijn heel erg bekend geworden. Dat doet niet alleen wat met je voetbalprestaties, maar ook met je als mens. We hebben een heel ander leven gekregen.” Hoe ziet het leven van Roord er dan uit? “Ik ben in mijn appartement of bij de club. Dat is het eigenlijk.” Met teamgenoten Lynn Wilms en de IJslandse Sveindís Jónsdóttir heeft ze twee vriendinnen waar ze soms leuke dingen mee doet. “Maar dat is ergens ook lastig. Je bent altijd tijdelijk bij een club en dat weet je. Op een gegeven moment ga je weer ergens anders heen en moet je de mensen en de plek achterlaten.”