Douglas: "Vlucht naar Steaua heel bijzonder voor mij"

Artikel uit de TCTubantia van 15-02-2012

Van de Elfstedentochtkoorts begrijpt hij niets en die kleine zwarte snoepjes (drop) vindt hij niet te eten. Maar verder voelt hij zich al een ‘Nederlandse jongen’. Vandaag reist Douglas (24) voor het eerst met zijn nieuwe paspoort naar een Europese wedstrijd met FC Twente. Naar Boekarest om precies te zijn.

Het was voor Douglas een rare ervaring om in de winterstop als Nederlander naar Brazilië te reizen.

„De Brazilianen moeten rechts door de douane, de rest gaat links. Hoe vaak ben ik niet rechtsaf gegaan? Mijn vriendin en ik liepen nu naar de linkerkant. De vrouw achter de balie zag mijn naam en keek nog eens. Ik begon Portugees te praten, wilde het toch uitleggen. Mijn hart is ook nog Braziliaans natuurlijk. Maar Nederland is een bewuste keus geweest.”

Vandaag vliegt hij met de selectie naar Boekarest, waar morgen het duel met Steaua in de Europa League wacht. ,,Voor jullie is het normaal, maar voor mij is het bijzonder dat ik nu heel snel door mag lopen. Ik heb geen visum meer nodig en de douanebeambte kijkt een keer en laat me door. Als mijn ploeggenoten voorheen achter me stonden in de rij, zeiden ze: ‘Oh nee, Douglas, dat duurt weer een eeuwigheid’. Moeten ze vandaag eens opletten, ha ha.”

Hij wil benadrukken dat voetbal niet de belangrijkste reden is geweest om van nationaliteit te veranderen. ,,Mensen denken dat ik het heb gedaan om voor Oranje te kunnen spelen of om een mooie transfer te maken. Maar zo ligt het niet. Twee jaar geleden wilden mijn vriendin en ik een kind, dat was de belangrijkste reden. We willen dat onze dochter hier opgroeit. En waar ik ook terecht kom in mijn carrière, daarna willen we ons hoe dan ook hier vestigen.”

Douglas studeerde nog nooit zoveel in zijn leven als voor het inburgeringsexamen, zegt hij. Met de neus de boeken in, lezen en leren. Over de geschiedenis van Nederland, over cultuur, politiek en praktische zaken. „ Eerlijk: ik ben in Brazilië nooit naar een goede school geweest. Ik kende de geschiedenis van Europa niet, wist niets van de TweedeWereldoorlog. Ik weet nu wie Hitler was en dat hij verschrikkelijke dingen heeft gedaan. Het Dagboek van Anne Frank heb ik in het Nederlands gelezen, heel bijzonder. Zoveel onderscheid maken tussen mensen, hoe is het mogelijk? We leerden tijdens de cursus ook heel andere dingen. Wat doe je als je ziet dat er een ongeluk is gebeurd? En waar ga je heen als je geen werk hebt?”

Hij vindt dat hij al aardig op weg is ‘een Nederlandse jongen te worden’, maar hoe Nederlands is Douglas eigenlijk?

Winterse kou
„Ik praat nooit over schaatsen, ik heb het ook nog niet gedaan. Dat gedoe om de Elfstedentocht? Waar gaat het over? Ik ben nu vijf jaar in Nederland, maar heb het hier nog niet zo koud gehad als de afgelopen weken. In de auto zag ik laatst dat het min 15 graden was. Dat kan ik mijn familie in São Paulo niet uitleggen, daar is het altijd warm. ‘Hoe voelt die kou?’, vragen ze dan. Vorig jaar speelden we in Moskou, zo koud heb ik het nog nooit gehad. Ik stond bijna te huilen van de pijn. Maar je went eraan.”

Regels
„Dat is een van de beste dingen van Nederland: alles is geregeld, iedereen wil je helpen. Als je naar de bank gaat, krijg je advies. Heb je geen werk, dan krijg je een uitkering. Het is eerlijker verdeeld. In Brazilië is dat niet zo, daar hebben sommige mensen veel geld en veel meer mensen niets. De politiek hier wil het land verbeteren, dat heb ik daar nooit gemerkt. De economie groeit in Brazilië, maar ik zweer je dat de mensen in de favelas (sloppenwijken, red.) daar niets van merken. Alleen in São Paulo wonen al twintig miljoen mensen. Je gaat je bijna afvragen of het land niet te groot is om iedereen te helpen.”

Veiligheid
„Ik ben in Brazilië wel eens bang geweest voor ontvoering. Als je een beetje geld en status hebt, loopt je familie gevaar. Die angst is nu minder, omdat ik Nederlander ben. Toen ik nog kind was, werden bij ons in de straat kinderen geronseld om drugskoerier te worden. Het is een andere wereld. Daar wil ik mijn dochter Lais niet aan blootstellen. Er kan in elk land wat gebeuren, maar daar is het gevaarlijker dan hier. Als Lais achttien is zegt ze misschien wel: ‘ Papa ik wil daar wonen’. Dat kan, maar nu kiezen we voor Nederland, waar de scholing en het leven goed is.”

Hollandse gezelligheid
„Ik hou verschrikkelijk veel van erwtensoep en van boerenkool met worst. Op die kleine zwarte snoepjes (drop, red.) na vind ik alles lekker. Al begreep ik in het begin niet dat jullie zoveel brood eten. Met een glas melk, als lunch!

Ik dacht: ‘Waar is het vlees? Dit is niet genoeg voor mij.’ Nu eet ik zelf ook veel brood. Wat ik soms jammer vind, is dat iedereen binnen leeft. In Brazilië zijn we allemaal op straat, we kletsen, eten en drinken. Je komt al je vrienden en familie dagelijks tegen. Bellen voor een afspraak hoeft niet. Mijn vader kwam voor het eerst in Enschede en is na vijf dagen teruggegaan. Hij werd er gek van om de gehele dag binnen te zitten. Later is hij teruggekomen en heeft hij het een maand volgehouden. Sommige mensen vinden dat ik nu alleen van Nederlandse muziek moet houden. Van Jan Smit en Nick en Simon. Maar dat kan toch niet? Ik draag een heel Braziliaans verleden met me mee, dat heeft me gemaakt tot wie ik ben. Mijn paspoort verandert mijn hart niet.”

De Hollandse voetbalschool
„In Brazilië verdedig je als verdediger, hier moet een verdediger ook aanvallen en opbouwen. In mijn eerste jaar bij FC Twente was Fred Rutten trainer, die heeft verschrikkelijk veel voor me betekend. Maar ook de andere trainers waren belangrijk en hebben me kennis en discipline bijgebracht. McClaren, Preud’homme en Adriaanse.

Adriaanse noemde me de motor van het team, ik kon goed met hem. En in het kampioensjaar onder McClaren beleefde ik mijn beste seizoen tot nu toe. Ik ben tactischer geworden en coach mee in het veld. Ik moet alleen nog wat rustiger worden in het veld. Als ik weer eens commentaar heb op de scheidsrechter, denk ik een minuut later: waarom doe ik dat nou? Die arme man fluit goed, maar krijgt steeds opmerkingen van mij. Ik had het als kind al, kon ik ook opeens boos worden. Maar na de uitwedstrijd uit tegen AZ (vorig seizoen, Douglas kreeg rood en moest door meerdere mensen van het veld worden gesleept, red.) is het wel erg uitvergroot. Ik werk er hard aan, maar zal altijd wel een beetje temperamentvol blijven.’’

Het Nederlands elftal
„Ik had stiekem toch gehoopt op het EK, maar dat gaat niet door. Dat doet best pijn, maar het zijn de regels. Ik heb nooit serieus gedacht in aanmerking te komen voor de Braziliaanse ploeg, daarvoor moet je bij de grootste clubs van Europa spelen. De concurrentie is veel te groot. Ik droom van Oranje, maar dat wil niet zeggen dat de bondscoach me gaat oproepen. Ik hoop het. In augustus ben ik officieel vijf jaar in Nederland en mag ik voor Oranje spelen. Zolang ben ik zeker nog bij FC Twente en misschien zelfs langer. Nee, ik heb nog geen gesprek gehad over contractverlenging. Voorlopig wil ik dat ook niet, ik wil de komende vier maanden rust. Ik ben wel toe aan een nieuwe stap, maar heb het hier ook erg naar mijn zin. Ik heb Twente zien groeien, we hebben al vier jaar op rij overwinterd in Europa, maar de Engelse en Duitse competitie lijken me een uitdaging. We zien wel. In september begint de kwalificatie voor het WK in Brazilië. Als ik daar over twee jaar toch bij kan zijn… Dat zou echt fantastisch zijn.”

Bron: Tubantia