Column: Winterstop

Het is winterstop. Een periode waarin de laatste jaren lenteachtige temperaturen te meten zijn en waarin menig fan zich afvraagt waarom er toch niet gewoon gevoetbald wordt. Op zich een goede vraag daar gebleken is dat de echte winter vaak pas zijn intrede doet als de winterstop is afgelopen. Maar goed, we hebben het er mee te doen. FC Twente lijkt de selectie bijeen te kunnen houden en heeft een Noorse aanvaller gecontracteerd die zich hopelijk ontpopt tot een scorend fenomeen… KWW. Deze periode is bij uitstek ook geschikt voor overpeinzingen en mijmeringen over zaken die niet gebonden zijn aan de focus op de wedstrijddag. Ik neem u dan ook even mee naar een augustusmaand in het jaar 1987.

Het Twentse zonnetje hing loom boven de stad, twijfelend om iets van zijn invloed prijs te geven aan de naderende valavond. De temperatuur was zeer aangenaam en de lucht vol beloften. FC Twente had net FC Den Haag met 4-1 verslagen en goedgeluimd liep ik met mijn vriendin terug van het Diekman naar huis, de route liepen we om de twee weken, slechts onderbroken door de zomerstop en de winterstop. Onderweg steevast een bami met Foe-Yong Hai (ja, met sambal bij) meenemend om thuis in onze nederige stulp de wedstrijd na te bespreken onder het verorberen van dit low profile gerecht. Dit keer zouden we het echter niet hebben over de twee doelpunten van Mika Lipponen of de late treffer van Pietje Keur, maar over het onbegrijpelijke toeval dat we samen, in volle gezondheid aan tafel zaten in plaats van ieder ergens apart op een afdeling van het Medisch Spectrum Twente.

De fans van FC Den Haag hielden nogal huis in die dagen en stonden niet bekend om de prijzen die ze in de wacht sleepten op het gebied van de holistische poëzie of retorische voordrachtskunst om maar eens wat te noemen. Het waren de jaren waarin er in- en rond de stadions nog gevochten werd door rivaliserende supportersgroepen, met af en toe een verdwaalde oom agent er tussen die versterking opriep als het echt uit de klauw dreigde te gieren. De pelotons M.E. verschansten zich steevast ergens indien ‘rotzooi’ voor de hand lag, waarna de knuppel echter ruimschoots werd gehanteerd indien het ook eenmaal zover was.

Maar goed, die namiddag liepen we ter hoogte van het kruispunt aan de Van Deinselaan bij de Vredeskerk (oh toeval, hoe bizar zijt gij) toen er plotseling een “A-team busje” 1.9 met gierende remmen vlak naast ons tot stilstand kwam. Er sprongen vier gasten uit, allen voorzien van een “benauwde Bennie kapsel” (te korte pony en een te lang matje in de nek) en een tuinbroek dragend waar zelfs Patty Brard nu spontaan van in een schaamtestuip zou schieten. Ze hadden echter allemaal een honkbalknuppel in hun handen en scholden in plat Haags het hele scheldwoordenboek in een vloek en een zucht leeg. “Kom op dan vuile K…….lijers, jullie kop gaat er af” en meer van dit soort fraais kwam verbaal onze richting op.

Aangezien we na afloop eerst nog wat hadden gedronken in de kantine waren we bijna de enige die zich op dat moment op die plek bevonden. Toen ze, al zwaaiend met hun knuppels onze richting opkwamen schoot de adrenaline dan ook door mijn lichaam. Die gasten waren leip en tot alles in staat en ik had niks om ons mee te verdedigen. Mijn gedachten gingen alle kanten op toen twee van hen een soort aanloop namen onze kant op, klaar om er op los te rammen. Plotseling hoorden we het geluid van klappen op een gezicht en zagen we de twee anderen een jongen met een buitenlands uiterlijk die net voorbij was gefietst van zijn fiets af slaan. Onze belagers besloten om zich bij die twee aan te sluiten onderwijl: ”Pak die vieze k…….Turk” schreeuwend. Nadat een regen van slagen op de jongen was neergedaald renden ze het busje weer in en scheurden weg. Alles ging heel snel en de tijd leek wel even stil te staan. Vlak daarna kwam een man rennend op ons af die zich bekend maakt als politie agent (een stille dus) en vroeg of wij een signalement konden geven van die gasten en dat ze het busje al een tijdje aan het volgen waren. Ik zei hem dat hij het heen-en weer kon krijgen en dat we net zijn ontsnapt aan een openbare lynchpartij , hoezo hadden ze dat busje gevolgd ? Toen die gasten waren verdwenen kwamen ze pas tevoorschijn. “Help die jongen liever en ga ze maar achterna in plaats van die onzinnige vragen te stellen”. Tsja, de adrenaline zocht toch een uitweg.

Het bijverschijnsel hooliganisme en voetbalgeweld, zo quasi normaal in de jaren tachtig is momenteel gelukkig een weinig voorkomend fenomeen geworden. De keerzijde hiervan is wel dat de ‘uit fan’ op allerlei manieren aan de ketting wordt gelegd en doorgaans alleen in groepsverband en onder toezicht een kooi in wordt gedirigeerd waarvandaan het toegestaan wordt om je club aan te moedigen, waarbij de vorm en inhoud van die aanmoedigingen ook aan allerlei regels zijn gebonden. De inzet van agenten wordt per wedstrijd berekend. Dat kost geld en de rekening wordt in steeds grotere mate neergelegd bij de clubs en de gemeenten en uiteindelijk dus ook bij de fans.

In deze tijd van immer voortschrijdende digitalisering vinden we het geweld in verbale vorm echter steeds meer terug op diverse fora en websites. Achter een pc scherm is het uiteraard ook veel veiliger om de cyberheld uit te hangen en jan- en alleman die je mening niet deelt voor rotte vis uit te maken. Zo kan een iel kereltje die een hopeloos gevecht voert tegen de jeugdpuistjes en de natte dromen over Erica Terpstra (jawel, onze lieve heer heeft vreemde kostgangers) en in de echte buitenwereld niets voorstelt, zich als een ware cybervandaal gedragen en daar een status aan ontlenen die in feite nergens op gebaseerd is. Het is een schijnwerkelijkheid die triest stemt en soms terug doet verlangen naar het face-to-face gebeuren van weleer. Ware communicatie bestaat voor het overgrote deel uit non-verbale communicatie, in die zin is iedere vorm van digitale communicatie een gemankeerde.
[google]
Meer dan ooit hebben we de kans om onze mening te geven over van alles en nog wat. Dat is uiteraard een gunstige ontwikkeling. Laten we allemaal met respect voor een ander gebruik maken van deze kans, waardoor de virtuele werkelijkheid niet onnodig meer vervuild wordt dan hij al is.

Een mooi voornemen voor het nieuwe jaar. Zo, nu even de tuin in om wat zon mee te pakken. Hoezo winterstop? Ik ruik gras…… rollen met die bal!

TAZ

[nederbet]
[ligatus]