Column Hannibal: Mooie momenten

Breda, Zondag 2 mei 2010, 16.30 uur. De NOS is vergeten de muziek van Carel Kraayenhof eronder te zetten, maar het traantje van Joop Munsterman komt misschien wel van dieper dan het zoute vocht van Maxima in 2002. Zijn ziel en zaligheid heeft hij gelegd in een club die hem zo na aan het hart ligt en nu ineens is er het besef dat diezelfde club landskampioen is geworden. Vanuit de goot opgetrokken en met bloed, zweet en tranen weer opgebouwd door Joop en zijn mensen. De voorzitter is vaak verguisd voor zijn luchtfietserij, maar zal vanaf dit moment vooral worden geprezen voor zijn ambitie en visie. Terwijl thuis in het Twentse land het bier al rijkelijk vloeit, zoekt Joop in Breda de kleedkamer op om dit memorabele moment te vieren. Als de feestvreugde er op een gegeven moment toe leidt dat Douglas en Stoch hun geslacht gebruiken om de kampioenschaal te voorzien van een grote en een kleine wijzer, besluit Joop wijselijk om maar even de gang op te zoeken. Daar treft hij al snel Jan Van Halst en Aldo van der Laan. "Wat een ontknoping, wat een einde" zegt Jan op het hem typerende wijze toontje. Joop en Aldo kijken elkaar aan en schudden het hoofd. "Nee, Jan juist niet. Het is juist een geweldige start, een prachtig begin..." De twee wijze heren draaien zich om en lopen weg terwijl Jan ze vol onbegrip nakijkt. Veel mooie momenten ben je als supporter helaas nooit bij aanwezig.

Hilversum, Zondag 19 oktober 2014, 20.05 uur. Speelronde 9 zit erop. De zonnebankbruine worstenvingertjes glijden over de harige pens het Ajax-onderbroekje in. Even recht leggen, iedere man kent het wel. Vroeger kon hij zijn miniatuur-Amsterdammertje nog gewoon zien zitten, maar door zijn dikke pens moet hij het tegenwoordig op de tast doen. In zijn andere hand houdt Jack een sigaar van een beduidend groter formaat. Op de diverse schermen voor hem worden de beelden weergegeven van alle eredivisiewedstrijden van dit weekend. [caption id="attachment_54407" align="alignright" width="300"] Jack van Gelder[/caption]Het is eigenlijk de bedoeling dat Jack de uitzending van vanavond gaat voorbereiden, maar alles trekt in een waas aan hem voorbij. Hij steekt zijn sigaar nog maar eens aan. Op scherm drie ziet hij hoe John van de Brom per ongeluk bij Marco van Basten op schoot gaat zitten en op scherm vier vertelt Cocu weer eens dat hij heel boos is op zijn mannen. De regisseur probeert of dit laatste wel geloofwaardig overkomt met een spannend muziekje eronder, maar tevergeefs. Het gaat allemaal aan Jack voorbij. Jack probeert angstvallig scherm 1 en 2 te ontwijken, want daar worden op dit moment alle kansen achter elkaar gezet die FC Twente de dag ervoor heeft weten af te dwingen tegen zijn Ajax. Het is bijna vierentwintig uur later, maar hij kan er nog steeds niet naar kijken. Hij ziet zonder dat hij het wil in zijn ooghoek dat Mokotjo de 3-0 binnen tikt. "Godver de godver" mompelt Jack en hij pleurt zijn sigaar in de koffie van Arno Vermeulen. "We moesten het vanavond maar eens lekker lang over dat verrassend goed presterende Cambuur hebben" bijt hij hem toe. "En zeg maar tegen die vervelende Willem Vissers dat zijn momentje van Ziyech die Veltman tot twee keer toe door de benen speelt niet beschikbaar is. Het is hier godverdomme geen Twente-TV!" Jack verlaat geïrriteerd de regiekamer. Veel mooie momenten ben je als supporter helaas nooit bij aanwezig.

Een kleine honderdvijftig kilometer verderop hangt in Haaksbergen iemand minstens zo gefrustreerd boven zijn oude IBM-laptop. Terwijl hij voor zich uit zit te staren, valt zijn oog op de loszittende backspace toets, het laatje van de CD-ROM dat niet meer dicht wil en de diepe kras in zijn scherm. Zijn laptop is al jaren een running gag in de diverse persruimtes. Zodra Leon zijn afgeschreven Tubantia-computer tussen de MacBookjes van echte journalisten zoals Eddy van der Ley en Jeroen Kapteijns parkeert dan volgen stelselmatig de kleinerende grapjes over rooksignalen naar TC Tubantia, MS-DOS besturingssystemen en superieure typemachines van de plaatselijke schoolkrant. [caption id="attachment_54189" align="alignright" width="250"] Leon ten Voorde
Foto: Bon Boys[/caption]Leon kent ze ondertussen allemaal, maar het frustreert hem meer dat ze ook op hem neerkijken als het gaat om de kwaliteit van zijn stukjes of het regionale niveau van zijn werkgever. Waarom wordt hij ondanks al zijn inspanningen toch door niemand echt serieus genomen? "Zullen we vanavond Nieuwe Buren kijken schat?" Leon schrikt op uit zijn gedachten en kijkt naar zijn vrouw die hem vanaf de Ikea-bank vragend aankijkt. Dat swingen lijkt haar ook wel wat voegt ze er met een knipoog aan toe. Leon kijkt door de doorzonkamer nog eens goed naar zijn vrouw en beseft zich dan dat ze met zijn tweeën net zo weinig op Thijs en Katja Römer lijken als hun bejaarde buren op Daan en Bracha. "Ik kan jou toch helemaal niet delen schat!" liegt hij en hij kijkt weer naar zijn laptop. "Flikt die vuile Joop het gewoon weer met dat beleid van hem" mompelt hij in zichzelf. Hij heeft die middag al verschillende artikelen geschreven over FC Twente-Ajax van gisteren, maar hij heeft ze allemaal weer gewist. Hij is de laatste weken een bepaalde weg ingeslagen met zijn berichtgeving over de club uit Enschede, maar hij krijgt de goednieuwsshow die hij gisterenmiddag negentig minuten lang heeft moeten aanschouwen er maar moeilijk mee verenigd. Jonge talentvolle gastjes die de titelhouder totaal overklasten. Een club die ondanks reorganisaties en bezuinigingen toch gewoon weer bovenin meedraait. Zelfs het organigram dat niet helemaal deugde, wordt aanstaande dinsdag aangepast. Wat moet hij nu? Een stukje over de belastingvoordelen die Cyprus de investeerders in Gutiérrez biedt zou misschien nog kunnen, maar daar heeft Leon eigenlijk ook geen kaas van gegeten. De frustratie wordt hem uiteindelijk teveel en hij smijt zijn zware laptop door de kamer en het apparaat eindigt met een grote knal bovenop het Boerenbond servies van Mevrouw ten Voorde. Het swingen is ineens verder weg dan ooit. Veel mooie momenten ben je als supporter helaas nooit bij aanwezig.

[google]Hengelo, Zondag 19 oktober 2014, 23.15 uur. Irma Munsterman pakt de afstandsbediening en drukt de televisie weer uit nadat ze samen met Joop Studio Voetbal heeft gekeken. “Nauwelijks een woord over de 3-0 overwinning van Twente op Ajax hè Joop? Eigenlijk alleen maar negatief gedoe over ons spaarbankboekje dat je hebt geplunderd om de club te helpen...” zegt ze voordat ze haar laatste slokje wijn opdrinkt. “Tubantia zal morgen ook wel weet te zeuren hebben” voegt ze er enigszins gefrustreerd aan toe. Joop kijkt rustig voor zich uit. “Gewoon laten gaan Irma. Het is spijkers op laag water zoeken. Ik heb gisteren in het stadion eens goed om me heen gekeken. Ik zag een stadion vol mensen uit de hele regio die bijeen kwamen om van hun trots te genieten. Ik zag mensen feestvieren en prettig zakendoen dankzij een platform waar wij ons voor in zetten. Het stadion genoot en was blij, van vak-P tot in de skybox. Daar doe ik het allemaal voor en dat soort momenten zijn mijn drijfveer. Dat soort momenten waar ik als echte supporter gelukkig altijd bij aanwezig ben…”

Hannibal
[ligatus]