Column Hannibal: Ambitie

Zo’n vijftien jaar geleden begon de onbegrijpelijke rage. Vrouwen van middelbare leeftijd die nog even jong wilden zijn, lieten zonder er verder over na te denken een tribal-tatoeage op de onderrug zetten. Vorige week tijdens een bezoekje aan de sauna werd ik voor het eerst geconfronteerd met de langetermijngevolgen van dit fenomeen. Vanachter het glas van mijn stoomcabine viel mijn oog op de overgebleven ruïnes van zo’n tribal-tattoo op een dame die de houdbaarheidsdatum der aantrekkelijkheid reeds ruim gepasseerd was. Het was alsof een tweejarig kind met natte wasco een tekening had gemaakt op een onderrug van papier-maché om deze daarna nog tien jaar lang in de brandende zon te zetten.

De dochter die deze dame in de sauna vergezelde had een soortgelijke tatoeage op het nog strakke lichaam waardoor goed het verschil te zien was tussen de lichaamsverfraaiing zoals men deze ooit bedoeld had en het hert met gewei dat mij na een dubbele aanrijding met een Hummer huilend en bloedend aankeek vanaf de rug van de moeder. Ik vroeg me net als vijftien jaar geleden oprecht af waarom een volwassen vrouw op veel te late leeftijd er nog toe komt om een tattoo-shop in te lopen en zoiets te bestellen. Ik vind tatoeages vaak mooi om te zien, maar de combinatie van het plaatje met het doek bepaalt wel de geslaagdheid van het project. Dus waarom deden die vrouwen dat? De drang om op te blijven boksen tegen de concurrentie was blijkbaar te sterk. De behoefte om de mooiste te zijn te krachtig. De ambitie om -tegen alle natuurwetten in- op de top van je kunnen te blijven was blijkbaar dusdanig groot dat deze ambitie het won van het verstand. Ambitie dus. Een prachtige eigenschap om te bezitten, maar soms bijt het je in de kont. Of in dit geval iets daarboven.

Dat ambitie ook tot prachtige hoogtepunten kan leiden, hebben wij als Twente-supporter het afgelopen decennium als geen ander mogen ervaren. Van bijna failliete zorgenclub naar stabiele uitdager van de traditionele top, gehuisvest in een van de mooiste stadions van het land en gedragen door de hele regio. Het kon allemaal dankzij ons ambitieuze bestuur dat onder aanvoering van Joop Munsterman groot durfde te denken. We wisten natuurlijk ook dat we de juiste mensen aan boord hadden om van deze club iets moois te maken. Aldo van der Laan had aangetoond de vleesmarkt te kunnen domineren met slecht smakende, chemisch gemanipuleerde varkensanus. Joop Munsterman kon zelfs in het digitale tijdperk een slecht geschreven schoolkrant als Tubantia wegzetten als een premium dagblad. En Hennie ten Hag weet zelfs vandaag de dag nog platgebombardeerde Oekraïense rijwoningen te verkopen als ruimtelijk ingerichte vakantievilla’s. Deze heren verenigden hun krachten, namen de club aan de hand en maakten FC Twente tot de trots van de regio. Zo’n enorme groei heb je natuurlijk niet zonder je hoofd te stoten en dat gebeurde dan ook enkele malen. Elke foutieve beslissing werd door ons bestuur echter benoemd en aangepakt. De extreem snelle groei van de club, de bijbehorende foutjes en het bijsturen ervan hebben echter wel zijn weerslag gehad op het huishoudboekje van FC Twente. Als je het met een metafoor zou willen beschrijven dan kun je stellen dat ons bestuur op de hobbelige weg richting de vaderlandse top iets te vaak het gaspedaal heeft ingedrukt waardoor het verbruik van onze FCT-terreinwagen iets hoger uitkwam dan de door Huiskes-Kokkeler gesponsorde tankpas toeliet.

De gevolgen hiervan werden afgelopen week uitgebreid uitgemeten in de landelijke media, al was het merendeel gewoon oud nieuws in een nieuw jasje. Er zijn de afgelopen jaren spelers en trainers aangetrokken die achteraf niet in het salarishuis van onze regionale trots hadden mogen passen. Er is veel te veel personeel aangetrokken voor projecten die steeds verder van het hoofdproduct voetbal af kwamen te liggen. Er zijn te veel spelers uit de transfervrije rommelbak bij de kassa met een vorstelijk salaris op de Twentse loonlijst belandt. En waar grote sponsoren de afgelopen recessiejaren hun sponsorpakketje steeds verder uitkleedden daar drukte de hypotheek van het prachtige stadion dat de laatste jaren onder onze kont is verrezen steeds zwaarder op de begroting. Allemaal zaken die het afgelopen jaar in meer of mindere mate al bekend zijn gemaakt door het bestuur van onze mooie club en waarvan men ook reeds heeft aangegeven hoe het aangepakt ging worden. Het was niet voor niets dat we deze voetbaljaargang begonnen met een extreem jonge en nieuwe selectie die was ontdaan van veel dure ballast. Het was niet voor niets dat er via FCT-TV allerlei filmpjes het net op werden geslingerd waarin aan Martine ’Tongetje’ Braam werd uitgelegd waarom de opbrengsten van Fer en Chadli werden gebruikt om af te lossen op de hypotheek. Het was niet voor niets dat Twente de afgelopen jaren afscheid heeft moeten nemen van veel welwillende werknemers die helaas niet meer kosteneffectief waren. Het is door ons bestuur allemaal uitgesproken, toegelicht en verklaard, maar het werd desondanks toch weer als nieuws gebracht.

Dit had alles te maken met een creatieve boekhoudtruc van ons bestuur waarin toekomstige extra TV-gelden werden aangewend om de schuldenlast te verlichten. Dit werd door het regelneukerige Zeist echter niet goedgekeurd. Hierdoor sluit onze club het vorige boekjaar eenmalig met een miljoenenverlies af wat waarschijnlijk resulteert in een korte periode van toezicht door de KNVB. Op zich geen groot probleem, want ons bestuur had enige tijd geleden al aangekondigd zuinig te moeten omgaan met de nog aanwezige middelen. Het was voor de pers echter wel weer een reden om te schieten op alles dat bewoog rondom onze Grolsch Veste waardoor het boekhoudkundige geschil enorm werd opgeblazen.

Was het dan allemaal een storm in een glas water? Dat zou te makkelijk zijn. Zo is wel duidelijk geworden dat de grote ambitie van ons bestuur wel heel veel risico’s met zich mee heeft gebracht. FC Twente gebruikt nu niet-ingecalculeerde inkomsten zoals de hogere TV-gelden en de incidentele investering van Doyen om een en ander recht te trekken, maar de vraag is natuurlijk gerechtvaardigd wat men had gedaan zonder deze extra inkomsten. Verder werd ook bekend dat leden van de RvC en directeur Munsterman geld hebben geïnvesteerd in bepaalde spelers terwijl laatstgenoemde organisatorisch weer de directe leidinggevende is van de mensen die de opstelling bepalen. Dit werkt belangenverstrengeling in de hand bij een club waar de lijnen toch al zo kort zijn. Persoonlijk heb ik alle vertrouwen in de integriteit van de heer Munsterman, maar dit soort ontwikkelingen moedigt wel aan om nog eens kritisch te kijken naar de al langer bekritiseerde organisatiestructuur van de club.

Het lijstje met verbeterpunten is echter niet zo lang als alle media-aandacht doet vermoeden, want de toekomst ziet er prima uit voor onze club. De nu lopende jaargang kan Twente al weer zwarte cijfers noteren en in de toekomst zijn uitgaande transfers niet eens meer nodig om kostendekkend te werken. Een prima fundering dus voor de nog altijd aanwezige ambities van ons bestuur.

Ook de huidige selectie barst weer van de ambitie. We hebben een trainersstaf die het afgelopen jaar bijna wekelijks een emmer stront over zich heen kreeg in de landelijke media en nu staat te trappelen om aankomen seizoen in een erkende samenstelling alle critici de mond te snoeren. We hebben een selectie die bol staat van het talent en die na een jaartje wennen aan elkaar klaar is om grote stappen te gaan maken. In het geval van kabouters Eghan en Corona zijn dit noodgedwongen wat kleinere stapjes, maar toch. We hebben verder een moeilijk scorende spits die ook barst van de ambitie. Gelukkig voor alle partijen is zijn ambitie om een stap te maken naar een andere club. Ook aanvalsleider Tadic zal waarschijnlijk een stap gaan maken, maar zoals zo vaak zullen anderen dan opstaan om zijn plek in te nemen. Wellicht kan neo-international Promes het plekje ‘op tien’ overnemen en kan Corona straks in de zomerse periode van de Mexicaanse biertjes laten zien dat hij onze vaste rechtsbuiten moet worden. Het wordt in ieder geval weer een mooi nieuw seizoen mét Europees voetbal, want door al het financiële gezeur zouden we bijna vergeten dat dit jonge spul een prima prestatie heeft geleverd met een stevige derde plek in de vaderlandse eredivisie.

[google]De moraal van dit verhaal? De toekomst van onze club ziet er -ondanks alle kritiek die u de afgelopen week langs heeft zien komen- nog steeds prima uit. En dat allemaal dankzij de ambitie van ons bestuur. En natuurlijk zal deze ambitie er soms toe leiden dat er ergens een foutje wordt gemaakt. Door tijdige bijsturing en het maken van de juiste afwegingen zal dit echter nooit leiden tot zorgwekkende gevolgen voor de lange termijn. Als ons bestuur voorover bukt dan zal er op de oude onderrugjes ook nooit een verzakte tribal-tatoeage te vinden zijn. Over de verre toekomst wordt namelijk wel degelijk nagedacht. Hooguit zal uit trots een klein Twents Rosje boven de broekriem verschijnen, maar laten we eerlijk zijn; sommige tattoos kunnen altijd en overal!

Hannibal
[nederbet]
[ligatus]