Column: Evolutie of revolutie?

Een revolutie is een plotselinge radicale omslag of verandering. Het is daarmee de tegenhanger van evolutie, wat een geleidelijke verandering is. Aldus het alwetende internet. De woorden verschillen slechts een letter, maar die ene letter maakt een wereld van verschil. Zeker in de voetbalwereld waar beide begrippen aan de orde van de dag zijn.

In Amsterdam is gekozen voor een revolutie. Het nieuwe bewind dat is ingegeven door de hersenspinsels van halfgod Johan Cruijff wordt daar momenteel geïmplementeerd door andere zelfbenoemde halfgoden van een latere voetbalgeneratie. De jeugdopleiding wordt voortaan geheel anders aangepakt en op elke plek in de organisatie dient een oudgediende te zitten met een rijk voetbalverleden. Wie waar zit lijkt niet zoveel uit te maken. Grijze muis van der Sar is ineens een marketingexpert en ik verwacht dan ook dat Michael Reiziger binnenkort zal gaan voor de functie van ‘Hoofd Sanitaire Voorzieningen’. Aangezien laatstgenoemde als een volleerd Afrikaanse Mursi-vrouw een schoteltje met muntjes tussen zijn lippen kan houden, is dit toch vele malen logischer dan het ‘ijskonijn’ als marketingkanon.

Het is bijna twintig jaar geleden dat Johan Cruijff een aantoonbaar succesvol beleid uitrolde, maar dat weerhoudt de Amsterdammers er niet van om hem te benoemen tot de Che Guevara van hun fluwelen revolutie. Waar deze laatste benaming vandaan komt is mij overigens een raadsel, want een fluwelen revolutie verwijst juist naar een vreedzame revolutie. Terwijl in Amsterdam onder meer Uri Coronel, Steven ten Have en Jan Olde Riekerink volgens goed Amsterdams gebruik in een vuurpijl zijn gestopt en door Johan zelf richting zee zijn geschoten. Edgar Davids mocht van Cruijff overigens niet in dezelfde vuurpijl, omdat zijn kleurtje er niet bij paste. Zelfs verlossers hebben blijkbaar nare trekjes.

In Eindhoven is nog geen sprake van een revolutie, maar bij het personeel is wel een duidelijk gebrek aan evolutie. Ik heb het zeer sterke vermoeden dat een groot deel van de Eindhovense selectie nog traint in berenvelletjes, slaapt in grotten en communiceert door middel van signalen. Als ik Strootman over het veld zie lopen met die bloeddoorlopen ogen en die kanus die een halve meter openhangt dan kijk ik altijd even achter hem of hij geen prehistorische vrouw aan de haren met zich mee sleurt. Evolueren is doorontwikkelen, maar daar is bij een deel van deze PSV-selectie toch geen sprake van? Anders waren deze jongens toch in staat om een cameraman en een geluidsman te spotten als deze nog geen twee meter van een aanstaande vechtpartij af staan? En bij enige ontwikkeling zouden deze mensen toch waarschijnlijk wel kunnen bevatten dat het gedeelte van een deur waar je doorheen kan kijken meestal van glas is en dus breekbaar? Dan zouden ze toch doorhebben dat je wel interessant je hand voor de mond kan houden als je met medespelers praat, maar dat de onzin die je mond verlaat daar niet minder van wordt? Dan zouden ze toch kunnen nagaan dat niet handig is om je middelvinger op te steken naar een vak met duizenden mensen die jouw luizenleventje mogelijk maken? Het is een gebrek aan ontwikkeling, niets anders. En zelfs de doorgewinterde Dick Advocaat kan dit fenomeen blijkbaar niet doorbreken.

Hier in Twente staan we voor een tweesprong. Wordt het evolutie of ook hier revolutie? Een groot deel van de aanhang schreeuwt om het laatste. De club moet op de schop, de selectie moet bijna geheel worden vernieuwd en bij sommigen moeten zelfs de bewindvoerders er aan geloven. Persoonlijk hoop ik meer op evolutie. Er gaan namelijk ook veel zaken goed bij onze Enschede trots, al lijken die elementen soms wat verder weg in deze mindere tijden.

Wij hebben met Munsterman echter een visionair aan het roer. Een man die deze club binnen een paar jaar vanuit de goot naar een kampioenschap heeft gebracht. De financiële en de commerciële tak van het voetbalbedrijf Twente staan als een huis en ook het organisatorische gedeelte is prima voor elkaar. Toch hoop ik op evolutie. Op het voetbaltechnische vlak zijn er namelijk nogal wat missers gemaakt de laatste jaren. Natuurlijk staan tegenover deze fouten ook successen, maar de laatste twee jaren slaat de weegschaal ruim door in het negatieve.

En ik weet best dat vooral bij transfers altijd een grote dosis geluk komt kijken, want als het ons een aantal jaren geleden was gelukt om de altijd geblesseerde Cissé voor de neus van Feyenoord weg te grissen dan hadden we ene mijnheer Ruiz nooit in Enschede gezien. Dit jaar valt het kwartje naar de kant van de Rotterdammers met Castaignos versus Pellè. Zonder geluk vaart niemand wel zullen we maar zeggen. Dat we vorig jaar echter vier winteraankopen deden waarvan binnen een half jaar alleen derde doelman Fernandes nog goed genoeg bleek om aan te houden, is meer dan alleen pech. Dat ook in de huidige selectie weer een aantal spelers niet brengt wat men er van had verwacht is meer dan alleen ongelukkig. Er valt de laatste jaren gewoon weinig lijn te ontdekken in het aankoopbeleid van FC Twente.

Eén verklaring voor de teloorgang van het voetbaltechnische beleid is snel gevonden. Er zit qua voetbalkennis geen enkele zwaargewicht in de organisatie die zeggenschap heeft en de langetermijnvisie van de club bewaakt. Bij FC Twente is het al jaren zo dat er gewerkt wordt met een relatief onervaren technisch manager (Lok) die deel uitmaakt van het technisch hart. Dit technisch hart verzorgt in een soort poldermodel het totale voetbaltechnische beleid, maar valt organisatorisch weer onder de hoofdcoach/Manager Technische Zaken die in Enschede zelden langer meegaat dan een pak melk. Hierdoor is Munsterman eigenlijk de enige die de macht heeft om de continuïteit op voetbalvlak te waarborgen, maar de Hengeloër heeft zelf al eens aangegeven net zoveel verstand van voetbal te hebben als de SNS-bank van investeren. Een sterke Technisch Directeur in combinatie met een goed technisch plan zou daarom een goede stap zijn voor onze club om de ingeslagen weg richting topclub voort te zetten.

Dat betekent niet meteen een revolutie, want de bestaande organisatie kan verder gewoon nagenoeg intact blijven. Het is echter wel evolutie.

Voor onze visionair die alle touwtjes strak in handen heeft, zou dit wel betekenen dat hij één van zijn vele touwtjes aan een andere sterke man moet overdragen en dat zal Munsterman waarschijnlijk enige moeite kosten. Een groot leider als Joop evolueert echter mee met zijn organisatie en ik heb er als bewonderaar van onze voorzitter dan ook alle vertrouwen in dat hij zal doen wat nodig is om deze club verder te helpen. Een gebrek aan evolutie leidt namelijk op een gegeven moment tot revolutie. En als ik Uri Coronel moet geloven, komt daar bijna nooit enig fluweel aan te pas.

Hannibal