Column: Epy huilt!

Onze club verkeert in zeer zwaar weer. Bijna dagelijks lezen en horen we het ene na het andere slecht nieuws bericht. Categorie 1, een nog nooit vertoonde aftrek van 6 punten in de huidige competitie, een Raad van Commissarissen die geen eenheid vormt, maar deels ook de club in leven houdt, de hoofdsponsor die er mee stopt, miljoenen aan schulden, gedwongen ontslagen van clubmensen en keiharde ingrepen in bijvoorbeeld het jeugdvoetbal en de scouting. En dat bij ons FC Twente.

Uit wat er nu allemaal bekend is geworden blijkt dat wij als supporters gewoon jarenlang zijn voorgelogen en bedrogen en dat doet pijn, veel pijn.

Naast de bovengenoemde feiten, is het qua sportieve prestaties en uitstraling van het team onder de leiding van Schreuder en de huidige Technische Staf ook al heel lang zeer bedroevend te noemen.

Twente is al lang ons Twente niet meer op het veld. De angst lijkt te regeren, spelers komen verkrampt over, er is geen concept of tactisch idee in het spel te herkennen, spelers worden eerder slechter dan dat ze beter worden onder deze trainer. Er zit geen consistentie in het spel en het geheel straalt binnen en buiten het veld een onmachtige lafheid uit. De huidige technische staf onder leiding van Schreuder heeft duidelijk laten blijken niet bekwaam te zijn voor de taak die ze hebben; het opstellen van een herkenbaar Twente dat uitgaat van de eigen kracht en vanuit een doordacht concept met passie en volledige inzet het publiek kan raken. Daarbij hoeft niet iedere wedstrijd gewonnen te worden. Het gevoel dat we tenminste kijken naar een team dat als team alles uit de kast haalt wat er in zit moet echter weer terug. De bevlogenheid moet weer terug. De passie, de binding met het publiek, de binding met de club. Terecht dat er dan ook actie wordt gevoerd.

Gisteren was ik al vroeg bij de Veste, heel vroeg. Vanuit Cinestar keek ik naar ons mooie stadion, onderwijl proberend een kop koffie weg te slobberen dat de vergelijking met stilstaand slootwater met gemak kan doorstaan. Het was een mooi moment om alle gebeurtenissen eens goed tot me door te laten dringen. Het zou een historische middag worden, een middag met veel emotie en een aan duidelijkheid niets te wensen overlatend statement in het stadion.

Daarna wat gesprekken gevoerd met mede-supporters en mensen van de club. Iedereen gaat de situatie aan het hart en spreekt vanuit liefde en passie over de club en haar heden en toekomst. De acties van de supporters zijn gewoon nodig omdat zonder dat geluid de club ook in sportief opzicht wordt overgelaten aan mensen die er op bestuurlijk / financieel vlak een zootje van gemaakt hebben. Wie moet straks immers de prestaties van Schreuder evalueren? Van der Laan? Die heeft net zoveel verstand van voetbal als van bestuurlijke risicobeperking. Zonder duidelijk statement van de fans, was dit ongetwijfeld op een nieuwe ramp in de dop uitgelopen.

De club stuurde vooraf waarschuwende brieven waaruit een opgeheven vinger zich als een soort 3-D image ontpopte. ‘Denk aan de regels, denk aan het huishoudelijke reglement, doe geen gekke dingen etc..'

Er heerste een vreemd soort nervositeit bij de club, net of er duizenden hellehonden aan de poorten van de Veste klopten en iedere moment konden binnenvallen. Politieagenten liepen rond met een blik in de ogen waaruit je bijkans kon afleiden dat er stoom afgeblazen diende te worden die dag.

Bij een kort bezoekje aan de fan shop stonden twee mensen bij de ingang voor de deur, daar moest je tussendoor, na aan de nodige kritische blikken te zijn onderworpen, voordat je de prullaria binnen mocht aanschouwen of eventueel tot koop van het een en ander overgaan. Na de povere voorraad gemonsterd te hebben wilde ik weer terug op dezelfde wijze als dat ik binnengekomen was. Helaas. “U wordt verzocht om de uitgang via kassa 1 te nemen meneer.” “Maar ik ben op 30 cm na al buiten, jullie zien toch dat ik niks bij me heb “. Nope, moven en wel die kant op. Weer die blikken in de ogen. Ik was geen fan, maar een duidelijk potentieel gevaar voor de openbare orde.

Dan maar het stadion vast in om met Koog ons spandoek op te hangen. Bij het home van Vak-P moest ieder spandoek worden ingeleverd waarna er een keuring plaatsvond door de gedachtenpolitie. Uitrollen die hap, drie stewards lazen de tekst op nauwelijks NT-2 niveau hardop voor, waarna de opper steward uiteindelijk zijn oordeel uitsprak……kan wel, of kan niet. Waar zouden de richtlijnen opstaan? Wat is beledigend en kwetsend? Is dat aan het oordeel van die mensen overgelaten?

Het kon, maar wel even graag de seizoenkaarten inleveren. "Die krijg je pas terug als je je hier weer meldt”. En weer bij sommigen die blik in de ogen. Wij waren potentiële vijanden, geen fans. Dat gevoel. Godver. WTF?

Onderweg naar het vak, kwam ik langs de hoofdingang en keek even naar het beeld van Epy. Wat zou hij hier nu allemaal van hebben gevonden? Over een maand precies is het 20 jaar geleden dat hij in het harnas stierf.

In het stadion bleek uit het aantal spandoeken de eensgezindheid van de fans met betrekking tot het doel van de spandoeken actie. De vocale begeleiding vanuit Vak-P werd echter niet, of nauwelijks overgenomen door de rest van het stadion. Wederom murw gebeukt door het vertoonde spel, was het eerder een cynisch soort gelatenheid die in de Veste heerste. Het spel was dan ook weer als vanouds, qua verpakking ziet het er best leuk uit, maar eenmaal uitgepakt ontbreken zoveel stukken aan de puzzel dat geen winkel moeilijk zal doen bij het terugbrengen.

Na afloop was het al snel rumoerig bij de hoofdingang, wederom zag ik aan de langs rennende, fietsende, of rijdende agenten dat er stoom uit moest. Er zijn charges uitgevoerd en gewonden gevallen. Wie begon is ongewis, maar de supporters zullen ongetwijfeld de schuld krijgen. Want dat mag natuurlijk wel. ME tegen Supporters, is per definitie de schuld van de supporters als het uit de klauw loopt.

[google]Ondertussen bemoeit de duvel en zijn ouwe moer van de landelijke media zich met onze club en laten een paar clowns niet na om te demonstreren hoe weinig ze begrijpen van het waarom van de actie in het stadion. De wrevel jegens Schreuder en consorten bestond al lang voordat de bestuurlijk/financiële smeerpijperij naar buiten kwam en is alleen veel massaler geworden, een nuance die men schijnbaar niet wil horen. Iedere fan die in opstand komt, doet dat uit liefde en passie voor de club, dezelfde liefde en passie die al te lang geen vertaling krijgt in het spel. Te lang werden wij als fans ook bestuurlijk voor de gek gehouden en lieten wij ons voor de gek houden. Basta! Niemand is groter dan de club. De club is echter nergens zonder de massa fans die de levensader vormen. Het signaal is nu duidelijk. Een nieuwe toekomst, bestuurlijk en sportief. Een nieuw Twente, een Twente dat weer van ons en van zichzelf is.

Epy huilt! Verdomme.

En voor die zichzelf heel wat vindende, volstrekte onzin verkondigende opinievormers uit het land; “Lach ons moar uut, dat dut ons nie wat”

TAZ
[ligatus]