Column: Aldo, wijn en zure zult…

Telkens als ik hem zie praten op dat onderkoelde, ietwat arrogant overkomende, lijzige toontje, gaan mijn gedachten onwillekeurig terug naar Frank van Putten die met heftige tegenzin met zijn moeder het ijs op gaat. Van Kooten en de Bie maakten het typetje onsterfelijk. De eeuwige, nog thuiswonende vrijgezel die van binnen een alles verzengend verlangen koestert naar het heftig uitwonen van de meest gore en losgeslagen lellebellen van deze aarde, maar toch altijd weer knarsetandend gehoorzaamt aan zijn dominante moeder en ten onder gaat aan de kleinburgerlijke geneugten van het leven. “Nee, moeder, ik wil helemaal niet schaatsen, ik wil gewoon een lekker wijf, een lekker del die ik eens even helemaal…… "ja, moederrrrr, ik kom eraan moederrrr”. Dat werk. Jarenlang als een soort knipmes achter de schaduw van de grote roerganger aanlopen laat in dat opzicht uiteraard zijn sporen na. Hoewel hij zelf meermaals aangegeven heeft dat hij de onderhandelingen met spelers en makelaars voor zijn flink gepeperde rekening neemt, met alle, nu zichtbaar desastreuze gevolgen van dien.

Ergens heb ik wel met hem te doen. Maar toch vind ik dat hij ook zo snel mogelijk de hamer moet overdragen aan iemand die niet besmet is door het verleden.

Het had zo mooi kunnen zijn, een groots opgezet en massaal feest in verband met het vijftigjarig bestaan van onze mooie club. Naast de inkomsten die Aldo genereert via de Zwanenberg Food Group, komen er ook moneten binnen via de verkoop van zijn Zuid-Afrikaanse wijnmerk Longridge. In zijn meer dan ruim bemeten optrekje in Stellenbosch begon Aldo zich al snel te vervelen op een van zijn vakanties in dat land, dus kocht hij in 2006 dit wijnmerk op. Eerst als een soort hobby, maar al snel werd het een zakelijk gebeuren en sloeg de wijn goed aan in de markt van de uit het wat betere segment slurpende middenklasse. De verkoop gaat inmiddels als een dolle, met zwarte cijfers die iedere toets der controlerende kritiek lachend kan weerstaan.

Het had dan ook zo mooi kunnen zijn in- en rond de Veste; duizenden plakken leverworst, varkens aan het spit, enorme hoeveelheden braadworsten mit zwiebel voor de fans en dat alles weggespoeld met hectoliters van deze wijn, onder gebroederlijk samenzang het jubileum vieren. Jopie die zijn gitaar in pure trance en uit ultieme zelfbevlekking helemaal de tyfus ramt op het podium, geschokt door zijn eigen genie. Aldo die met een plak zure zult in zijn hoofd en een forse bel wijn in zijn poten, enigszins aangeschoten als een volleerd party animal de voetjes van de vloer doet op het feestpodium en met schorre stem het dansende volk toeschreeuwt; ‘Wij zijn FC Twente, wie doet ons nu wat dan …..lalalalaaa…ik ook van jou, met heel mijn hart….nanananaaa…, en we gaan nog niet naar huis…….” N'Kufo die via een astrale verbinding met donker Afrika ons een hart onder de riem steekt; “Aai, sjust wont toe zeej, senk joe for the koot taims wis efcee twentie end heppie burthdeei to joe allemaal”. Ruiz die in de fanshop achter de kassa plaatsneemt en de niet meer aan te slepen jubileumshirts van een handtekening voorziet. Duizenden Tukkers in het rood die, in diverse stadia van dronkenschap en in een gevoel van eerbied en respect de prachtige verjaardag van onze club vieren tot in de kleine uurtjes. Mooi man!

Hoe anders is het echter in werkelijkheid. Hoe anders was de oorverdovende stilte rondom een mistige Veste waarin Van den Belt als een boekhoudkundig Patholoog-Anatoom het ene na het andere lijk moest ontleden terwijl Aldo de diverse plaatsen delict als een schuldige kleuter met het schaamrood op de kaken moest aanwijzen. Het nieuwe PVA ligt bij de bond. Duimen maar dat het geaccepteerd wordt.

Maar die stilte is bedrieglijk. Het volk heeft de wapenen opgenomen en is zich gaan roeren. De jarenlange gevoelens van onvrede met het geboden spel en het gebrek aan enig concept of lijn, het gebrek aan binding, het gebrek aan passie en het ‘wissel maar raak voor een knaak’ beleid is nu wel genoeg geweest.

Twente is al te lang, binnen en buiten het veld ‘Twente’ niet meer en de vijf man van de technische staf wordt (nu nog) vriendelijk verzocht om ontzettend op te rotten. Via een niet mis te verstane gezamenlijke vuist hebben de supportersverenigingen een zeer duidelijk statement afgegeven.

[caption id="attachment_62851" align="alignright" width="295"] Passant van het eerste uur schaart zich achter de trainer. [/caption]Aldo vindt het niet verstandig…; “Nee moederrrrr”. En Bjelland, nog een maand in Twentse dienst, doet een ook een poging om de trainer te steunen. Er zal echter geen lieve moedertje meer aan helpen.

De inzet zal ongetwijfeld zijn dat in ieder geval Schreuder in het komende seizoen niet meer voor de groep staat, maar je moet de huidige zwoegers in de RVC toch ook enige manoeuvreerruimte geven niet waar. Direct eisen en straks krijgen is in dat opzicht ook prima.

Het jammerlijke is dat uitgerekend in ons jubileumjaar deze twee sporen samenkomen. Het financiële verval en de sportieve neergang. Schreuder peinst er niet over om te vertrekken en sommige supporters vragen zich angstig af waar dat geld van die afkoopsom dan vandaan moet komen.

Twente is, zoals iedere voetbalclub uiteindelijk van het volk. Als dat volk massaal haar afkeuring uitspreek en uit blijft spreken over een trainer, is het gewoon gedaan met de beste man. Linksom of rechtsom zal een vertrek dan plaats gaan vinden, onontkoombaar. Voor de club en zijn eigen carrière zou het een goede zaak zijn dat hij zelf meedenkt over een voor beide partijen gunstige oplossing. Desnoods gooit Aldo er maar een wijnoogst tegenaan.

Zijn vertrek zal dan waarschijnlijk ook een van de laatste echte daden van Aldo als voorzitter van de RVC zijn. Als we straks met een nieuw geaccepteerd plan van aanpak de weg naar boven weer ingeslagen zijn en we sportief weer een club hebben die weer ‘van ons’ is en hij zijn centjes weer terug heeft (of de toezegging daarop), verwacht ik dat ook Aldo het bijltje er bij neergooit en een dikke vette ‘mea culpa’ over zijn eigen medeverantwoordelijkheid uitspreekt ten overstaan van de al zoveel geplaagde supporters.[google]

En dan zal er weer gefeest worden. Echt gefeest. En nog wel dit jaar. Desnoods gaan we met de pet rond en maken we er een ‘bring your own liquor party' van, buiten de Veste. Na al het gezeik en gedoe met- en over onze mooie club en de honderden ‘slecht nieuws shows' zijn we daar wel aan toe. Massaal lekker dronken worden en feesten op de jarige job en de mooie toekomst die ons ongetwijfeld weer staat te wachten. Want wat is er mooier dan in gezamenlijkheid de liefde voor onze club te betuigen.

Nog even op de tanden bijten en dan gaan we los.

TAZ
[ligatus]