In Costa Rica werkt FC Twente toe naar de afscheidswedstrijd van Bryan Ruiz. Morgen gaat het gebeuren en de wedstrijd is live te zien bij RTV Oost. Wat ik nog wilde vertellen over het boek De Top 50 van FC Twente met Bryan als nummer 1. Een viertal kennissen van mij en ikzelf hebben destijds (in 2015) aan vijftig kunstenaars uit het oosten des lands de opdracht gegeven een van de 50 spelers te kiezen en te schilderen, fotograferen, tekenen. Het formaat was 1 meter bij 1 meter. ‘FC Twente 50 jaar op de vierkante meter’, was de naam van het unieke project, dat resulteerde in een tentoonstelling in het Enschedese Rijksmuseum.
Prachtig was het. Ze hingen daar keurig op de rij en talloze kunst- en voetballiefhebbers zijn er wezen kijken. Sommige kijkers kochten een kunstwerk. Zo zag ik een paar jaar geleden de schitterende kop van Blaise NKufo (geschilderd door Henk Lassche) in een Bornse huiskamer hangen.
Kunstenares Mirna Limon koos voor Bryan en creëerde tekenend en schilderend een schitterend portret. En wat wil nu het geval. Het schilderij werd niet verkocht en is nog altijd in bezit van Mirna. De directie van FC Twente heeft nog even overwogen het schilderij als cadeau mee te nemen naar Costa Rica. Dat vond ik een goed plan, maar uiteindelijk zag de club er van af. Het was te omslachtig om het mee te nemen. Jammer!
Ik heb Bryan een brief geschreven die hem door perschef Richard Peters overhandigd is. Daarin vertel ik hem over het kunstwerk. Mirna vraagt er € 2100 voor. Misschien wil de crack van weleer het kunstwerk zelf kopen en zo niet, dan breng ik het op deze plek andermaal in de aandacht van fans of andere belangstellenden. Wie wil de beste speler van FC Twente aan de muur?
Opdat we niet vergeten. Ik vroeg Bryan Ruiz in 2015 voor mijn boek naar de vijf FC Twente-momenten die hij nooit meer vergeet. Hier komen ze nog een keer.
1. “Allereerst het kampioenschap in 2010. Ik was pas één seizoen bij FC Twente en dan meteen kampioen. We hadden een geweldig team. Fijn dat ik een belangrijk aandeel had in de titel.”
2. “De beker in 2011. We waren koploper, lagen op koers voor twee prijzen en ik was echt blij met de beker. Dat werd toen gesterkt in het gevoel dat we een week later weer kampioen zouden worden. Als je zag hoe we van een 2-0 achterstand nog terugkwamen. Super was dat.”
3. “De thuiswedstrijd tegen Feyenoord in januari 2011. Die vergeet ik niet. Ik was bijna hersteld na een knieblessure. Ik kwam een kwartier voor tijd bij de stand 1-1 in het veld. Het leek wel of iedereen daar extra kracht door kreeg. Ze verwachtten dat ook van mij, dat ik dan het verschil probeer te maken. Het was fijn dat ik de 2-1 scoorde in de laatste minuut.”
4. “De kampioenswedstrijd tegen Ajax aan het eind van dat seizoen. We hadden aan een gelijk spel genoeg. Maar Ajax won. Het was een pijnlijk moment. We hadden geschiedenis kunnen schrijven. Ik was inderdaad een tijdje geblesseerd. Als ik fit was gebleven? Misschien was het dan gelukt. We zullen het nooit weten.”
5. “De onvergetelijke thuiswedstrijd voor de Champions League tegen Inter Milaan. We speelden goed mee met de kampioen van Europa. Ikzelf speelde ook lekker. Jammer dat we toen net niet wonnen."