Column: Epi

De Bundesliga met die wedstrijden voor lege tribunes laat ik even buiten beschouwing. Ik wil op deze plek alvast vooruitkijken naar een belangrijke datum in de geschiedenis van FC Twente. Morgen over een week is het 25 jaar geleden dat Epi Drost overleed. Daar moeten we even bij stilstaan, want Epi was een fenomeen. Je zou het haast vergeten. Mensen van 33 jaar en jonger zullen nauwelijks herinneringen hebben aan hem, maar de oudere voetballiefhebbers kennen deze legendarische vrije verdediger en aanvoerder van de FC maar al te goed. Epi beleefde zijn hoogtijdagen bij de club tussen 1966 en 1980.

Af en toe moet de schijnwerper nog even op hem. Want levenskunstenaar Epi was een uitstekende voetballer met als handelsmerken zijn wreeftrap, zijn kapbeweging en het vanzelfsprekende leiderschap dat hij uitstraalde. Desondanks speelde slechts 9 keer in Oranje. Veel te weinig.

Op 27 mei 1995 overleed hij plotseling op een Rotterdams voetbalveld, waar hij een wedstrijd speelde met de oud-internationals. Hij werd maar 49 jaar.

Zijn voormalige ploeggenoot en boezemvriend Kick van der Vall somde in 2015 vijf memorabele Epi-momenten op. Opdat wij hem niet vergeten, herhaal ik ze hier in willekeurige volgorde.

[google]

• ‘Zijn doelpunten tegen Borussia Mönchengladbach en PEC Zwolle in respectievelijk de Uefa Cup-finale en de KNVB-bekerfinale. Dat waren van die grimmige afstandsschoten. Het liep niet in die wedstrijden. Hij liet even zien hoe het wel moest.
• De wedstrijd in 1973 in Mönchengladbach, die uit de hand liep. Dat was de halve finale. Piet Schrijvers drukte de bal in het gezicht van Jupp Heynckes, waarna de hel losbrak. Er kwamen zelfs een paar politieagenten het veld op. Epi pakte er één bij de arm en zei: wat doe jij hier op het veld. Je hebt hier niks te zoeken. Wegwezen.
• Ooit stond onze trainer Rijvers bij hem op de hoek van de straat te posten om te zien hoe laat Epi die nacht thuis zou komen. Maar hij zag geen Epi thuiskomen en sprak hem daar de volgende dag op aan.
‘Ik was thuis’, zei Epi.
‘Je was niet thuis’, zei Rijvers.
‘Bel mijn vrouw’, zei Epi.
Rijvers zat fout. Epi had namelijk die avond zijn auto binnengezet, wat hij nooit deed. Zodoende dacht Rijvers dat hij de hort op was, terwijl hij gewoon thuis was.
• De uitwedstrijd tegen Juventus, waarin de Duitser Helmuth Haller een vervelende hoofdrol speelde. In de slotfase waarschuwde Epi hem duidelijk: “Als jij in Enschede komt, ben je aan de beurt. Dan zul je niet lang meer voetballen.” Bij de return in Enschede ontbrak Haller. “Hij is ziek”, zei de coach.
• Epi was de maker van het eerste Europa Cup-doelpunt van Twente en van het enige doelpunt in de Uefa Cup-finale tegen Borussia Mönchengladbach in ’75, maar nog belangrijker was de kanonskogel in de bekerfinale van 1977 tegen PEC Zwolle, waarmee hij Twente in de verlenging aan de leiding bracht.’

PS. Toch nog even naar de Bundesliga. Ik was blij dat er weer actuele wedstrijden te zien waren, maar zonder publiek ontstaat wel het fenomeen dat het thuisvoordeel niet meer bestaat. De twaalfde man is er niet, dus won op BVB na geen enkele thuisclub. Eens kijken of dat de komende weken een belangrijke rol gaat spelen bij de ontknoping van de competitie.

Gijs Eijsink
Twentesport